کسى را که چهار چیز دادند از چهار چیز محروم نباشد : آن را که دعا دادند از پذیرفته‏شدن محروم نماند ، و آن را که توبه روزى کردند ، از قبول گردیدن ، و آن را که آمرزش خواستن نصیب شد ، از بخشوده گردیدن ، و آن را که سپاس عطا شد از فزوده گشتن . و گواه این جمله کتاب خداست که در باره دعاست « مرا بخوانید تا بپذیرم . » و در آمرزش خواستن گفته است : « آن که کارى زشت کند یا بر خود ستم کند سپس از خدا آمرزش خواهد ، خدا را بخشنده و مهربان مى‏یابد . » و در باره سپاس گفته است : « اگر سپاس گفتید براى شما مى‏افزاییم . » و در توبت گفته است : « بازگشت به خدا براى کسانى است که از نادانى کار زشت مى‏کنند ، سپس زود باز مى‏گردند ، خدا بر اینان مى‏بخشاید و خدا دانا و حکیم است . » [نهج البلاغه]
 
جمعه 88 بهمن 9 , ساعت 6:12 صبح

             

 

 

                                         هنوز بر لب سرخ تو رد لبخند است
                                      بخند چون که برای دلم خوشایند است
                                            چقدر جاذبه دارد نگاه گیرایت
                                     هنوز عکس نگاهت به قاب دل بند است
                                   چنان جسور و بزرگی که خاک خلقت توست
                                      ز نسل خاک بلندی که در دماوند است
                                    از آن شبی که تو رفتی ببین چه کرده دلم
                                   به رغم این همه مدت به عشق پابند است
                                       دو چشم زل زده بر در و آب و آیینه
                                     هنوز کوچه معطر به بوی اسپند است
                                  و من نشسته به راهت که می رسی یک روز
                                     برای دیدن رویت دلم چه خرسند است
                                      در انتظار تو هستم به خانه ات برگرد
                                      و یا بگو که نشان پلاک تو چند است
                                                   مریم خمسه لویی

تقدیم به شهید عزیز علیرضا مدیری

 

 



لیست کل یادداشت های این وبلاگ